तिम्रो माया नक्कली पो रहेछ, मैले बेलैमा चिन्न सकिन।

दुनियाँ नाटक गरि नजिकिए कि थियौ,

लिलामीवाला तिम्रो माया/ जवानी मैले त किन्न सकिन।

तिमीलाई पैसावाला माया चाहिएको रहेछ,

रात/दिनै ओछ्यान किन्दै पैसा दिदै हिडनेवाला,

तर म सोझोले त्यो कुरालाई छिन्न सकिन।

तिमीलाई बोक्रे भलादमी ब्यक्ति मनपर्दो रहेछ,

तर म सदैव वास्तविक जीवनको खोजी थिए र छु।

तिमीलाई फेरिफेरि शरिरिकलाई माया गर्ने मायालु चाहिएको रहेछ,

तर मलाई भावनात्मक रूपमा माया गर्ने माया गर्ने मायाको खोजिमा थिए।

तिमीलाई नाईट क्लब र बार छिरेर सगै मदिरापिउने वाला प्यार चाहिएछ,

तर म साधारण जीवन ज्युने अनि जुस र पानीमात्र पिउने परेछु।

तिमीलाई पाप धर्मको ख्याल नग्रने नास्तिक चाहिएको थियो,

तर म आस्तिक परेछु, मेरो कुल धर्मले त्यो गर्न मिल्दैन।

तिमीलाई गोजीवाला चाहिएको थियो

अनि मलाई सोझी र संस्कारीवाला।

तिमीलाई हजारौंको हात ,साथ र लात चाहिएको  थियो

तर मलाई एक हात र आजिवन साथ चाहान्थे।

तिमी क्षणिक रमाइलो मै रम्ने र जम्नेवाला पर्यौ,

तर म जीवन्त खुसीको खोजिमा थिए।

कोही सम्बन्ध विच्छेद गरेर वस्नुपर्ने,

कोहीले ३-४ ओटा विहे गर्न कम्मर कस्नुपर्ने पर्ने,

कोहीले आत्माहत्या नै गर्नु पर्ने,

कोही आजिवन विधुवा भई बस्नुपर्ने,

कसैलाई अर्काकी स्वास्नी भगाउनु पर्ने,

कोहीलाई २-३ छोरा/ छोरी छाडेर अर्कै पुरूष सगँ लाग्नुपर्ने,

कस्तो अचम्मको  यो दैवको लिला पनि,

चित्त बुझाउनु परेको छ मेरो भाग्य यस्तै रहेछ भनि।

जवानीको खेला नै हो कि,

चलेको हो यो फेसन

खै के? खै के? भनौ म के

कस्तो चलेको मैले त बुझनै नसकिने  यो सेसन।

जे जे भएपनि बितेका कुरामा गुनासो नगर्नु है,

जीवनमा जो आयो त्यसैको मात्र भरपर्नु है।

के पाईयो, के गुमाईयो भनेर चिन्ता नगर्नु है,

आखाले देखेको , मनले रोजेको/खोजेको भन्दा नि भाविको लेखान्तमा भरपर्नु है।

आखिर जीवन दुख/सुखका साथ कटाउनुनै त छ,

जति पीडा भएनि मनभित्र नै अटाउनुनै त छ।

जसरी/तसरी , जे आफुसगँ छ त्यसैमा जीवन चलाउनु

मनभरि पीडा भएनी अनुहारको मन्द मुस्कानले मान्छेको मन जलाउनु।

यस्तै यस्तै कथा र ब्यथा छ, कलियुगको प्यार र मायामा,

जे जे गरे पनि जीवनको उतार्धमै नपरून कोही पनि छायामा।

अलि जलप लगाएको सुन जस्तै छ कलियुगको प्यार,

मैले समाजमा जे देखे त्यहि लेखे ,त्यसमा चिन्ता नलेऊन यार।(२)