यतै छोडेर  मेरो  संसार 
म उसतर्फ बढ्दै थिएँ ..
विशाल क्षेत्रफलमा अडिग- मेरी प्यारी रारा तिर 
यस्तो लाग्यो:
मेरो पृथ्वीनारायणले जस्तै 
प्रकृतिले एकीकरण गर्दैछ त्यहाँ ।

एक सुन्दर खाेचमा लुकेको  कोहिनूर 
ऊ पृथ्वीमा झर्दै गरेकी एक तारा हो,
तारा झर्दै गर्दा  माग्यो भने पुग्छ रे ! 
त्यसैले 
आँखा चिम्लेर हात जोडी केही मागेँ ।
ऊ मुस्कुराई ! म लजाएँ,
मैले वरिपरि नियाल्दै सुटुक्क भनेँ: 
मेरो संसारतिर पोतिएको हरियो रङ,
तिम्रो  हरियालीभन्दा निकै फिक्का छ ।
ऊ फेरि मुस्कुराई, मख्ख परी !

म हेरिरहेँ ..
हीरा बगेजस्ता पानीका सुन्दर लहरहरु,
आफैँ भन्दै थिए: 
सुन्दर देखिए पनि हामी सुन्दर हैनौँ,
राराको माया जालमा परेर हो,
अचम्म भो :
भुकम्पले भत्काएको मेराे धरहराको आत्मा 
मैले त्यहाँ भेटेँ !
ईतिहासलाई पस्कदैँ भविष्यतर्फ दर्शाएर ..
वर्तमान कोर्न  मलाई राराले आग्रह गरी
ऊ भित्र परावर्तन भएर छापिएको उच्च आकाश जस्तै ..
सायद, मेरा संसारतिर उच्च राष्ट्रियता खाेज्दछे ऊ ,
एकछिन अलमल्ल परेँ 
अनि, उसलाई मैले गर्वका साथ सुनाईदिँए -
"के तिमीलाई थाहा छ? 
मैले मङ्गल ग्रहमा पानी भेट्टाएँ नि ! 
उसले प्रतिप्रश्न गरी: 
"के म मङ्गल ग्रहभन्दा टाढा छु ? 
मान्छेहरु मलाई किन भेट्टाउँदैनन् त ? 
म फेरि अनुत्तरित भएँ ।
सायद, ऊ एक्लो अनुभूति गरिरहन्छे ।
उसले मलाई केही भन्न खोज्दै  थिई:
म पनि भन्न चाहन्थेँ
तर, 
न त शब्दमा उतार्न सक्थेँ ..
यहाँका बेहाल परिस्थितिहरु ।
न त जवाफ दिन सक्थेँ ..
उसले उभ्याएका राष्ट्रियताहरु ।
म साच्चिकै निशब्द भएँ,
अनि फर्किएँ 
छोडेर मेरी रारा...
चुपचाप .. चुपचाप 
मस्तिष्कभरि निर्दोष रारा बाेकेर ... ।।  

(हाल: काठमाडौं )
स्थायी ठेगाना : कावासोती, नवलपरासी