छ सयभन्दा बढी परिवार बस्दै आएको शिविरमा चार वटा नल्काबाट पानी थाप्नुपर्ने अवस्था रहेको छ । शिविर नजिक पानीको अन्य स्रोत नहुँदा नल्कामा पाँच घन्टासम्म लाइन लागेर पानी थाप्नुपर्ने समस्या रहेको तेजबहादुर चन्दले बताउनुभयो ।

शिविरका सबै परिवारले साँझ बिहानको छाँक टार्नका लागि मजदुरी गर्नुपर्ने भएकाले आर्थिक अभावले नल्का राख्न नसकेको उहाँले बताउनुभयो ।

नल्का गाडनका लागि रु चार हजारदेखि १० हजारसम्म लाग्ने गर्दछ प्रेम बोहराले भन्नुभयो, “मजदुरी गरेर दैनिक रु २०० सम्म मात्रै कमाइ हुने भएकाले नल्का राख्न सकेका छैनौँ ।” नुहाउन र वस्तुभाउलाई पानी खुवाउन नल्काको अभावमा रातिका बेलासमेत पालो पर्खनुपर्ने अवस्था रहेको विस्थापित परिवारको भनाइ छ ।

पानीको अभावमा व्यक्तिगत सरसफाइ राम्ररी गर्न नपाउँदा अधिकांशमा पानीजन्य र छालाजन्य रोगको सङ्क्रमणसमेत बढ्दै गएको शिविरका बासिन्दाले बताएका छन् ।

बालबालिका र बूढापाका यसबाट बढी प्रभावित भएका छन् । शिविर नजिकैको खोलामा वस्तुभाउलाई पानी खुवाउन लगे शुक्लाफाँटा वन्यजन्तु आरक्ष सुरक्षार्थ तैनाथ नेपाली सेनाका जवानले गोरुलाई काञ्जिहाउसमा लगेर थुन्ने जरिवाना तिराउने भएकाले झनै समस्या खेप्नुपरेको भक्तबहादुर महराले दुखेसो पोख्नुभयो ।

आरक्षको खाली ठाउँमा बस्दै आए पनि आरक्षबाट सड्न लागेको दाउरासमेत सङ्कलन नपाउँदा गुइँठामा खाना पकाउनु परिरहेको उहाँले बताउनुभयो ।

विसं २०५८ मा शुक्लाफाँटा आरक्षको विस्तारित क्षेत्रबाट करिब ६०० परिवारलाई विस्थापित गरिएको थियो ।