म यो समाजको सोचाई भन्दा

बीलकूल फरक “महिला “।

“परीर्वतन” , मेरो अनिवार्यता ।

बीना शीकायत, यो “फरकपन”मेरो स्वीकार्यता ।
हो अनि मेरो “ स्वतन्त्र निर्णय” मेरो “गर्व”!

सुन त!

मलाई पटक्कै प्रतीवाद छैन् ।

समाजको ती घृणित दृष्टिहरूप्रती।

रतीभर पनि डर छैन् ।

ती दूँषीत सोचाईहरूको भनाईहरूप्रती।

कृपया दुबै कान खोलेर सुन!

म त धीक्कारी रहेछु तीनीहरूलाई

जस्ले,

पृत्रीसत्तामक सोचाईको हॉक दिएर

युगौभर रक्षकहरूको श्वॉगमा

हजारौ अवोध नारी -अस्मिताहरू चपाई डकारीरहे।

“भाग्य र समाजको” गोटीचाल चलाएर

पुस्तौ पुस्ता निर्लज्ज भई ,

“स्वच्छ नारी -अस्मिताहरू” सर्लक्कनिलीरहे।

कृपया अब सुन!

ख़बरदार ! ख़बरदार ! ख़बरदार !

बन्दगर! यी “अर्थहीन मर्दरूपी हाऊगुजीहरू”!

बस्! अब शहनशीलताका बॉधहरू

समयले आफै फुलाएका छन्।

परिणाम स्वरूप बॉधहरूका फोहराले,

युगका म जस्ता थुप्रै अगुवाईहरू जन्माएका छन्।

जान्न चाहन्छौ?

लाखौ आमा, हजूरआमा र काकीहरू

दीदी , बहीनी, छोरी र नातीनीहरू

यस युगको अगुवाई बनी

एकसाथ स्वरमा -स्वर मीलाएर भनीरहेकाछन्

“हामी यस यूँगक़ो सबथोकक़ो बराबरीक़ो “भागी”।

“बराबरी” यो कृपा हैन , हामीसबक़ो मात्र “अधिकार”

“हरेक सीक्काका दुई पाता भयझै

नारी-पुरूष मानव सव्यताको

मात्र ,एउटै ढुकढुकी हुन् ,केवल एउटै ढुकढुकी हुन्”

आऊ, सब मीलेर यसलाई

सोचाई, व्यवहार र संस्कारमा परीणतगरौ।

उर्मिला निर्दोषी

Saint Louis, Missouri