न जिन्दगी भो मूल जस्तो
न भो सुवासी फूल जस्तो

जताततै छन् छिद्र मात्र
भएछ थोत्रो झूल जस्तो

हितैषिता भो दूर आज
रहेछ माया भूल जस्तो

सताउँदैछन् दुर्दशाले
व्यथा छ ठूलो हूल जस्तो

चिरिन्छ छाती वेदनाले
बहन्छ हावा सूल जस्तो

झरे सहस्रौँ आँसु धारा
बन्यो अजोरी कूल जस्तो

अकाल लाग्यो सिर्जनामा
गरिन्छ हेँला धूल जस्तो

भएँ म साह्रै अल्पज्ञानी
छ बुद्धि मेरो स्थूल जस्तो

सहन्छु चर्को घाम पानी
कुहिन्छु क्यारे तूल जस्तो

गण – ज म य
विश्राम – ५ अक्षरमा

-कोमल भट्ट
च.न.पा-१३
पुरानो नैकाप,काठमाडौँ
हाल:- न्युयोर्क,अमेरिका