तीज आयो मेरी आमा याद तेहींको आ’कोछ

तिम्रो काख घोप्टिएर रुँ झैं भाको छ ।

दिन-रात झ-झल्को बाबाको र घरको

तीजमा झनै दिदीबैनी वरपरको ।

के लेखे छ भाविले टाढा टाढा पुरायो

दिदिबैनी आमा भेट्न बर्षौं कुरायो ।

बृद्ध अनि बिरामी बाबा आमा घरमा

सम्झी रुँदै घुम्छौँ हामी ठुला सहरमा ।

के दु:खले हुर्कायौ, बढायौ र पढायौ,

खुशी हाम्लाई पार्न फेरी पिलेन चढायौ ।

बादलुको जहाज हेरी टोलाई बस्दीहौ,

साँझ रुँदै अँधेरी भै भित्र पस्दीहौ ।

अब बाटो नहेर्नु दु:खी पनि नहुनु ,

परदेशी सन्तान सन्झी धेरै नरुनु ।

ख्याउँथेउ राती उठाई मिठो दर पकाई

नाइ भन्दानि “खाऊन बाबा” भन्दै फकाई

जव चाडबाड आउँदछ कुवा बन्छ नयन

यो दु:खको कति आमा गरौँ बयान ।

पक्कै एकदिन आऊँला अंगालोमा रुँऔँला,

अश्रुधारले बिछोडको पिडा धुऔंला  ।

टाढइबाट आशिष देउ यो दु:खिनी चेलीलाई

तिम्रो आशिष हाम्रो सुखको हार बरिलै  !!!