तैंले तर्साउँदैमा

हामी कहाँ तर्सिन्छौँ र

तैंले मुन्ट्याउन खोज्दैमा

हामी कहाँ मुन्टीन्छौ र

तैंले पुर्न खोज्दैमा

हामी कहाँ पुरिन्छौँ र

हो, तैंले लुकेर आक्रमण गर्दा

लडेका मात्रै हौ हामी

तर ढलेका छैनौं हामी

शालिक जस्तै भएर

हामी उठ्छौं फेरि

ती खण्डहरहरुबाट

पन्छाऊँदै इँटा ढुंगाहरु

हिंडछौं फेरि

टकटकाऊँदै धुलाहरु

हामीलाई पर्खिरहेको छ

नगरकोटमा

बिहानीको सूर्य

भन्छ

हेर म पनि त

हरेक साँझ

अस्ताऊँछु स्वयम्भु पछाडि डाँडामा

तर प्रत्येक बिहान फेरि

आऊँछु नगरकोटमा

हामीलाई पर्खिरहेको छ

आकाशमा चन्द्रमा

बनेर पूर्णिमा

भन्छ

म पनि त औंशी बन्द्छु

तर फेरि

संभालिदै, संगालिदै पूर्णिमा बन्दछु

रात पर्दैमा

सूर्य कहाँ हराऊँछ र

औंशी पर्दैमा

चन्द्रमा कहाँ हराऊँछ र

फेरि उदाईहाल्छन

अनन्त आकाशमा

केहि बिपत्ती पर्दैमा

चन्द्र-सूर्य बसेको हाम्रो झन्डा

कहाँ हराउँछ र

हाम्रो विशाल, सुन्दर नेपाल

कहाँ हरेश खान्छ र

हामी उभिन्छौ फेरि

आज झन बलिया भएका छौ

सबै दिदि-बैनी, दाजु-भाइहरु

एक ढिक्का भएका छौं

चिनिसकेकाछौं

हामीलाई मेटाउन खोज्ने

ती षड्यन्त्रकारीहरु

हामीलाई ढलाउन खोज्ने

ती प्रलयकारी तत्वहरु

तिनीहरुलाई हामी

एउटै भएर लखेटनेछौं

हामी फेरि उठ्छौं

बोक्छौं फेरि हाम्रो

चन्द्र-सूर्य भएको झन्डा

बढ्छौं एउटा समृद्ध, सुखी राष्ट्र भएर

फेरि शान्तिदूत भएर

अनन्त विश्व पद-यात्रामा

(बुद्ध-पूर्णिमा २०७२)