‘म’ पनि अजीवको रहेछु

कति त्यागी , कति परोपकारी

कति निस्वार्थ

आफुले कहिल्यै खाईन

आफैंले कहिल्यै अमल गरिन

दिएँ केवल दिएँ

मौका पर्योकी दिएँ

मौका पारेर दिएँ

दिई रहेछु – सायद दीईनै रहनेछु

अर्ती र उपदेश !

 

कुनै पदमा रहन नरुचाउने मित्र भन्दै थिए

‘भाई’ यतिविधि संघ – संगठन छन्

यति धेरै पधाधिकारी छन् – संम्झेर साध्य छैन

खुट्टा राख्ने ‘ठाम’ छैन

नयाँ संगठनको नाम जुराउन पनि

अबत नाम हरु पनि पाईन्न होला

म त अब कुनै पद नभएका मानिस हरुको एउटा संगठन खोली

त्यसैको अध्यक्ष्य पो बनू की

कमसे कम एउटा प्यानल को त होईन्छ

पदाधिकारी !

 

 

वेला न कुवेला”अको आकै “‘ गरी – झर्को लाग्थ्यॊ

उठाउदिन भन्दा नि धरै पाईन्न थ्यो

पछि पछि पातलो हुँदै गयो – राम्रै भयो

सोधेको उत्तर आउंथ्यो – पछि पछि call miss भाको सूचना पाईन्थ्यो

व्यास्त होलान भनेर चित्त बुझाईन्थ्यो

विस्तारै voice mail मा पो जान थाल्यो

हिजो आज त मेसेज बक्स full छ रे

समाचार छोडने ठावै हुन्न

उनलाई पर्दा 24/7 रे

हाम्रा निम्ति उनका फोन मा ब्याट्री जो हुन्न !

फोन

 

उनीहरु दुवै संगै काममा जान्छन

उत्तिकै थाकेर आँउछन्

एउटा चै आराम गर्छ

अर्काले पकाउनु पर्छ

घरको सबै थोक उसैले सम्हाल्नु पर्छ अनि

आराम गर्नेले

भोली पल्ट ‘काम गर्ने ‘ को

हक हीतको मुद्दा उठाउँछ

र , यस्ता घरेलू शोषण विरुद्ध

ठूलो संगठन खुल्छ

अनि ऊ त्यसको सभापति बन्छ

समाज यसरीनै चलिरहेको छ

समाज – यसरी नै चल्छ !